Author: Melissa

ที่บ้านของผมเป็นบ้านไม้สองชั้นอยู่ที่ต่างจังหวัด ที่บ้านของผมอยุ่กันเป็นครอบครัวใหญ่ โดยมีปู่กับย่าของผมเป็นเจ้าของบ้าน ที่เหลือก็จะเป็นลูกๆ ของปู่กับย่าผมเองครับ และหนึ่งในนั้นก็มีพ่อของผมอยู่ ส่วนแม่ของผมก็เป็นลูกสะใภ้ครับ พอเริ่มโตขึ้น พ่อกับแม่ของผมก็แยกทางกัน พ่อของผมตัดสินใจเข้าไปทำงานในกรุงเทพเพื่อหาเงินส่งผมเรียน ส่วนผมก็เลยได้อาศัยอยู่ที่บ้านกับผู่กับย่าครับ ทุกวันนี้ผมกล้าพูดเลยว่าผมรักและผูกพันธ์กับปู่และย่ามาก ทั้งสองคนเปรียบเสมือนพ่อกับแม่แท้ๆ ของผมเลย และคอยดูแลผมเป็นอย่างดี ตอนแรกผมนอนอยู่ที่ชั้นล่างกับพ่อ แต่พอพ่อออกไปทำงานที่กรุงเทพ ปู่กับย่าก็เลยให้ผมขึ้นไปนอนข้างบนบ้านด้วยกัน แรกๆ ที่ผมย้ายขึ้นไปนอนข้างบนบ้านก็ไม่มีอะไรครับ จนตอนที่ผมอายุประมาณ 16 ปี จำได้ว่าช่วงกำลังขึ้น ม.4

ผมกับเมียของผมได้แต่งงานกันในช่วงกลางปีที่แล้ว และหลังจากที่แต่งงานเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็ได้ย้ายไปอยู่ที่บ้านเมียของผม ซื้อที่บ้านเมียของผมก็อยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ มีพ่อตาแม่ยาย แล้วก็มีน้องเมียของผมอีกคนนึง แต่ว่าช่วงนั้นน้องเมียของผมจะไม่ค่อยอยู่บ้านเท่าไหร่เพราะว่าเธอกำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย หลักๆ ก็จะมีผมกับเมียของผม ที่คอยดูแลพ่อตากับแม่ยาย แถมผมกับเมียยังต้องส่งน้องเมียของผมเรียนด้วย เพราะว่าพ่อตากับแม่ยายของพวกมันก็ค่อนข้างอายุเยอะแล้ว และทั้งคู่ก็เกษียณจากการทำงานหลังจากที่เราสองคนแต่งงานกันได้ไม่นาน แต่ผมเองก็ไม่ได้มองว่ามันเป็นภาระอะไรนักหนามากมาย เพราะผมกับเมียของผมก็ไม่ได้มีหนี้มีสินอะไรอยู่แล้วด้วย และอีกอย่างอีกแค่ปีเดียวเท่านั้นน้องเมียของผมก็จะเรียนจบแล้ว เดี๋ยวพอเรียนจบเราสองคนก็คงไม่ได้ส่งเสียต่อให้น้องเมียไปหางานทำ น้องเมียของผมมักจะชอบกลับมาบ้านช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ แล้วจะกลับมาอยู่ยาวช่วงปิดเทอม น้องเมียของผมยังสาวยังสวย หน้าตาคล้ายกับเมียของผมมาก แต่ว่าเป็นเวอร์ชั่นที่เด็กกว่า และบางทีตัวของผมเองก็ชอบแอบมองน้องเมียของตัวเองด้วย แต่ไม่ได้คิดถึงขั้นที่จะต้องเล่นชู้กับน้องเมียของตัวเอง เพราะผมก็เชื่อว่าเมียของผมเองก็แซ่บไม่แพ้กัน แต่มันก็มีอยู่เรื่องหนึ่งที่หลายคนในบ้านของผมยังไม่รู้

สำหรับคนที่เคยเป็นเด็กติดเกมสมัยก่อนคงจะรู้ดีว่าบรรยากาศการไปนั่งเล่นเกมที่ร้านเกมมันเป็นยังไง ซึ่งบรรยากาศมันแตกต่างจากสมัยนี้มากที่เราสามารถเล่นเกมผ่านโทรศัพท์มือถือได้โดยที่ไม่ต้องเสียเงินไปนั่งเล่นที่ร้านเกมแต่อย่างใด เอาความจริงตัวของผมเองก็นึกถึงสมัยก่อนที่จะต้องเสียเงินไปซื้อชั่วโมงเน็ตเพื่อที่จะมาเล่นเกม รและสำหรับความรู้สึกส่วนตัวของผมผมรู้สึกว่าการเล่นเกมบนคอมพิวเตอร์มันค่อนข้างที่จะสะใจกว่าการเล่นแค่ในโทรศัพท์ มันทำให้เราสามารถเข้าถึงเกมและอินกับเกมได้มากกว่าการที่ต้องมาโฟกัสเพียงแค่จอสี่เหลี่ยมๆ แต่อย่างไรก็ตามผมเชื่อว่าบรรยากาศแบบนั้นในอดีตมันคงจะไม่กลับมาอีกแล้ว เพราะแถวบ้านผมเองร้านเกมก็เริ่มเจ๋งและปิดตัวไปตั้งแต่มีโควิดระบาด ทำให้ธุรกิจนั้นคอมพิวเตอร์สำหรับเด็กติดเกมมันไม่สามารถทำเงินได้อีกแล้วในตอนนี้ หลังจากที่เกริ่นมานาน สาระสำคัญและเรื่องราวที่ผมอยากจะมาเล่าในวันนี้มันก็เป็นเรื่องราวเสียวๆ ทะลึ่งๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวของผมเองตอนสมัยเรียน ช่วงนั้นผมกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.ปลาย และผมก็เป็นเด็กนักเรียนที่ติดเกมมาก จะต้องมาเล่นเกมตลอดทุกครั้งหลังเลิกเรียน แม้แต่วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ผมก็ไม่ว่างเว้น มานั่งเล่นเกมทั้งวันแทบจะไม่ได้กลับบ้าน ตอนนั้นครอบครัวของผมเป็นครอบครัวที่ไม่ได้มีฐานะอะไรมากมาย เงินที่ผมเอามาจ่ายค่าชั่วโมงเน็ตเอาไว้เล่นเกมก็มาจากเงินเก็บส่วนตัวของผม ซึ่งแน่นอนว่าตอนนั้นตัวของผมเองก็ไม่ได้เงินเยอะแยะอะไรมากสำหรับวันๆ นึงที่พ่อแม่ให้ใช้ไปโรงเรียน ยิ่งช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์นี่ขอเงินจากพ่อกับแม่ยากมาก และพ่อกับแม่ของผมก็รู้อยู่แล้วว่าผมติดเกม เวลาผมไปขอเงินผมก็เลยจะแห้วไม่ได้เงินติดไม้ติดมือมาเลยซักที

เราชื่อพิมพ์ค่ะ เราเป็นเจ้าของเรื่องที่เราจะมาแล้วในวันนี้ ตอนนี้เราอายุ 22 ปีแล้ว แต่ต้องออกตัวก่อนว่าเราแต่งงานกับสามีของเราตั้งแต่ตอนที่เราอายุ 18 ปี รซึ่งเราก็ไม่ได้ท้องในวัยเรียน หรือว่าท้องก่อนแต่งแต่อย่างใด แต่สาเหตุที่เราแต่งงานเร็วเพราะเรารู้สึกว่าเราพร้อมมากแล้ว และการแต่งงานของเรามันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการเรียนด้วย ตอนที่เรากับแฟนของเราแต่งงานกันเราทั้งสองคนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 1 แต่ว่าเราทั้งสองคนคบกันมาตั้งแต่ตอนที่เราเรียนอยู่ชั้น ม.3 พ่อแม่ของเราทั้งสองคนรู้กันดีว่าเราคบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียน และเราสองคนก็ไปหาสู่กันอยู่บ่อยครั้ง และพ่อกับแม่ของเราทั้งคู่ต่างก็เห็นด้วยที่จะให้เราทั้งสองคนแต่งงานกัน คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกันตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย และการแต่งงานของเรามันก็เป็นเหมือนเครื่องผูกมัดที่ทำให้เราต้องรู้ตัวอยู่ตลอดเวลาว่าตอนนี้เรามีคู่แล้ว เราสองคนแต่งงานกันแล้ว และเราสองคนก็ไม่ควรจะไปเละเทะแอบไปมีกิ๊กหรือว่าเลิกกันแล้วไปมีคนอื่น และเราทั้งสองคนก็สามารถอยู่ด้วยกันมาจนจบปี 4

มุมโปรดของเราในทุกวันนี้ก็คือมุมหน้าต่างข้างบ้านในห้องนอนของเราเองค่ะ สำหรับคนอื่นหลายๆ คนในบ้านงานสำเร็จห้องนั่งเล่น แต่สำหรับเราแล้ว เราชอบมานั่งชมวิวที่อากาศ แค่เปิดการส่งออกไปลมก็พัดเข้ามา บรรยากาศคงจะดี และสิ่งที่ดีไม่แพ้กันก็คือสิ่งที่เราจะเห็นผ่านหน้าต่างกระจกบานนี้ มุมนี้ในห้องได้กลายเป็นมุมโปรดของเราเมื่อสองปีที่แล้วหลังจากที่เราย้ายเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านนี้ได้ไม่นาน ซึ่งตอนนั้นตัวของเราเองก็ยังไม่รู้จักกับเพื่อนบ้านของเราด้วยแม้แต่คนเดียว และในวันหยุดเราเองก็มักจะชอบไปเปิดแอร์นอนในห้องเล่นๆ แก้เบื่อ เปิดโทรศัพท์ดูนู่นนี่นั่นเลยเปื่อย ปวดตัวของเราเองก็ไม่ใช่สายดูทีวีอยู่แล้ว เรียกได้ว่าทุกวันนี้แทบจะยังไม่เคยแตะทีวีเลยค่ะ ทีวีในบ้านที่มีอยู่ก็เหมือนซื้อมาประดับเอาไว้ เวลาแม่มาจากต่างจังหวัด ถึงจะได้เปิดใช้งานทีนึง และตลอดสองปีที่เราอยู่หมู่บ้านแห่งนี้มา เรานับครั้งได้เลยว่าเราเปิดทีวีนี้ไปกี่ครั้ง หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมหน้าต่างกระจกในห้องของเราถึงกลายเป็นมุมโปรด เรื่องมันเริ่มต้นมาจากวันนึง ซึ่งตอนนั้นเป็นวันที่บรรยากาศค่อนข้างที่จะดีในช่วงหน้าหนาวของปีแรกที่เราได้ย้ายมาอยู่หมู่บ้านนี้ เราเปิดหน้าต่างกระจกชะโงกหน้าออกไปข้างนอกเพื่อรับลม แต่รู้มั้ยคะว่าสิ่งที่เราเจอมันเป็นเรื่องที่พีคมาก

เมื่อประมาณสองอาทิตย์ก่อน ผมต้องไปผ่าตัดไส้ติ่งอักเสบแบบไม่ทันตั้งตัว ซึ่งผมจำได้เลยว่าคืนวันนั้นผมรู้สึกปวดท้องมากจนทนไม่ไหว ผมก็เลยให้น้องชายที่บ้านขับรถพาผมไปส่งที่โรงพยาบาล ตอนนั้นผมยังไม่รู้ตัวว่าผมเป็นไส้ติ่งอักเสบ แต่ผมรู้ตัวแค่ว่าตอนนั้นผมรู้สึกปวดท้องมาก ปวดมากจนทนต่อไปไม่ไหว พอผมไปถึงโรงพยาบาล ก็มีพยาบาลมาเขียนผมเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันที แล้วก็ทำการตรวจสอบอาการเบื้องต้น และเมื่อตรวจพบทีหลังว่าผมเป็นไส้ติ่งอักเสบ และหลังจากนั้นก็มีพยาบาลมาเข็นผมเข้าไปในห้องผ่าตัดทันที ผมโดนดมยาสลบก่อนที่จะเริ่มการผ่าตัด และหลังจากที่ผ่าตัดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมก็ได้นอนค้างที่โรงพยาบาลอยู่ประมาณ 4 คืน และในตอนนั้นมันเป็นช่วงเวลาที่ทรมานมากสำหรับผม จะหยิบจะจับอะไร หรือจะเอี้ยวตัวไปทำอะไรก็แทบจะไม่ถนัดเลย และหลังจากที่ผมนอนโรงพยาบาลครบสี่คืน ทางแพทย์ก็มีความเห็นให้ผมสามารถเดินทางออกจากโรงพยาบาลได้ แต่ว่ามีเงื่อนไขว่าผมจะต้องเข้าไปล้างแผลทุกวันเพื่อป้องกันแผลติดเชื้อเพราะเป็นแผลผ่าตัด แต่ด้วยความที่บ้านของผมค่อนข้างที่จะอยู่บ้านนอกเป็นอย่างมาก กว่าจะขับรถมาถึงโรงพยาบาลก็ใช้เวลานานพอสมควร

เราชื่อว่า ฟ้า เราเรียนที่มหาลัยเอกชนใน กทม. เราก็หน้าตาดีแบบว่าถ้าเป็นกระหรี่ก็ถือว่าเป็นเบอร์ตองได้เลย แต่เราไม่ได้ขายตัวนะ เราเลยไม่ได้เป็นกระหรี่ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องให้เพื่อนๆได้ฟังกันว่า แฟนเราคนปัจจุบันนี้ มันเย็ดเก่งขนาดไหน แล้วทำไหมเรากับมาถึงมาเป็นแฟนกันได้ เราเองเมื่อก่อนก็เคยโดนเย็ดมานับครั้งไม่ถ่วน ผ่านควยผู้ชายมาแล้วถึง 5 คน และแฟนคนปัจจุบันนี้คือคนที่ 6 แล้ว 5 คนที่ผ่านมานั้น เราเป็นคนเลิกเองทั้งหมดเลย หาข้ออ้างต่างๆน่าๆ สุดแต่จะคิดได้ แต่จริงๆแล้วนั้น เรื่องหลักเลยนะ

สวัสดีครับ ผมชื่อกอล์ฟ ทำงานเป็นเซลล์ขายอาหารสัตว์อยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่งครับ ซึ่งบริษัทของผมก็เป็นบริษัทที่ค่อนข้างใหญ่มาก แล้วก็มีเซลล์ที่เป็นคู่แข่งกันค่อนข้างเยอะ การทำงานของผมจึงค่อนข้างที่จะมีแต่การแข่งขัน หรือเรียกว่าการแข่งขันค่อนข้างสูงครับ ผมต้องเดินทางออกไปต่างจังหวัดบ่อยมากเพื่อไปหาลูกค้า ทั้งฐานลูกค้าเก่า และขยายฐานลูกค้าใหม่ ในเดือนนึงผมแทบจะไม่ได้นอนที่บ้านเลยครับ ได้นอนที่บ้านแค่อาทิตย์ละสองวันเท่านั้นก็คือช่วงวันหยุด ส่วนวันธรรมดาส่วนมากก็จะขับรถออกไปต่างจังหวัด และก็นอนพักที่ต่างจังหวัดเลยครับ ส่วนค่าที่พักอันนี้บริษัทก็สามารถให้เบิกได้อยู่แล้ว แต่ผมก็ไม่ได้ขับรถไปทั่วประเทศนะครับ แต่ว่าผมจะมีโซนที่ผมดูแลอยู่แล้ว นั่นก็คือส่วนจังหวัดทางภาคเหนือ เวลาออกต่างจังหวัดครั้งนึงอาทิตย์นึงผมก็จะอยู่จังหวัดละอาทิตย์ เสาร์-อาทิตย์ก็กลับมาบ้าน แล้วสัปดาห์ต่อไปก็จะไปอีกจังหวัดนึงครับ ผมทำงานวนเวียนแบบนี้มาเกือบจะห้าปีแล้ว เงินเดือนผมก็ไม่ได้เยอะมากเท่าไหร่ครับ แต่ที่ผมได้เยอะก็คือเบี้ยเลี้ยงที่ออกต่างจังหวัดนี่แหละครับ และมันก็เป็นส่วนหนึ่งที่ผมออกต่างจังหวัดไปหาลูกค้าไปบ่อยๆ

เรามีชื่อว่าแอน ตอนนี้เราอายุ 26 ปี เราได้แต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้ชายในฝันของเรา ผู้ชายคนนี้รักเรามาก ชอบเย็ดกับเรา และที่สำคัญเค้ายอมให้เราเย็ดกับผู้ชายคนอื่นไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้องหรือว่าเพื่อนของเราก็ตาม หลายคนคงมองว่าความสัมพันธ์กับเรากับผู้ชายคนนี้ช่างเป็นความสัมพันธ์ที่แปลก แต่สำหรับเราเรามองว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่มันคือความสัมพันธ์ที่แตกต่างออกไปจากความสัมพันธ์ของคู่รักคู่อื่น และเราก็อยู่กับผู้ชายคนนี้ด้วยความสัมพันธ์แบบนี้มาเป็นระยะเวลาสักพักหนึ่งแล้ว แต่สำหรับเรามันก็เป็นความสัมพันธ์ที่ทำให้เราได้มีความสุข และผู้ชายคนนั้นก็โอเคกับสิ่งที่เราเป็นอยู่ เราก็คิดว่านี่มันคือสิ่งที่คนรักกันมอบให้กัน เราจึงเรียกผู้ชายคนนี้ที่เราแต่งงานด้วยว่าเป็นผู้ชายในฝันของเรา เราเป็นคนที่เสพติดเซ็กซ์และมั่วเซ็กซ์กับผู้ชายคนอื่นไปทั่วตั้งแต่สมัยเรียน ใครที่สนิทกับเราก็จะรู้ดีว่าเราเป็นผู้หญิงสำส่อน แต่ว่าเราเองก็มีวิธีป้องกันตัวในแบบของเรา ซึ่งผู้ชายหลายคนก็อาจจะรับเราไม่ได้ในจุดนี้ แต่กับผู้ชายคนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นเลย เค้าเคยนั่งมองดูเราเย็ดกับผู้ชายคนอื่นด้วยซ้ำ และที่มากไปกว่านั้นเรากับเพื่อนสนิทของเราคนหนึ่งที่มีแฟนเหมือนกันก็เคยสลับคู่เย็ดกันด้วย แต่ผู้ชายที่เราแต่งงานด้วยก็ไปเย็ดกับเพื่อนสนิทของเรา และเราก็ไม่มีความโกรธเคืองเลยแม้แต่น้อยเพราะตัวเราเองก็ได้มีความสุขกับแฟนของเพื่อน

เราทำงานเป็นพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ซึ่งหลายคนก็จะรู้จักเราในชื่อ “น้องนก” เราได้เข้ามาทำงานเป็นพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้เข้าปีที่สามแล้ว ซึ่งการทำงานที่โรงพยาบาลเอกชนก็ถือเป็นข้อดีอย่างหนึ่ง ที่คนไข้ ส่วนมากมักจะเป็นคนไข้ที่มีเงิน และก็จะแอดมิดเป็นห้องส่วนตัวกันทั้งหมด และมันก็เป็นงานสบายสำหรับพยาบาลด้วยที่ไม่ต้องมานั่งดูแลคนไข้เป็นร้อยคนเหมือนโรงพยาบาลรัฐ แต่ว่ามันก็ไม่ได้ทำงานแค่กลางวันอย่างที่หลายคนเข้าใจนะคะ การเป็นพยาบาลที่โรงพยาบาลรัฐหรือว่าโรงพยาบาลเอกชนก็มีการเข้ากะกลางวันกลางคืนเช่นกันค่ะ ซึ่งเราก็จะสลับอาทิตย์กัน เช่นอาทิตย์นี้เราเข้างานกะกลางวัน อาทิตย์หน้าเราก็จะเข้างานกะกลางคืน ซึ่งส่วนตัวแล้วเราเองก็ชอบงานกะกลางคืนมากกว่า เพราะว่าเราจะสามารถแอบงีบได้ และคนไข้ก็มักจะไม่ค่อยเรียกพยาบาลช่วงกลางดึกด้วย ส่วนมากก็จะหลับกันหมด แต่อาจจะต้องมีแวะเวียนไปตรวจเช็คสภาพร่างกายของคนไข้บ้างในช่วงเวลาเที่ยงคืนและตีสาม ซึ่งส่วนมากตอนที่เราเข้าไปตรวจ คนไข้ก็มักจะหลับไปแล้ว เราก็แค่เดินเข้าไปแล้วก็จดข้อมูลต่างๆ แล้วก็เดินออกมาเพื่อไม่เป็นการรบกวนคนไข้ การทำงานเป็นพยาบาลเราก็ได้เจอกับคนไข้หลากหลายรูปแบบค่ะ ถึงแม้ว่าคนไข้จะค่อนข้างเป็นคนมีเงิน